Mijn reis met chordoom begon op 29 oktober 2004. De artsen in mijn staat gaven me een 50/50 overlevingskans. De dokter van Memorial Sloan Kettering gaf me 80/20. Dat was geen overbodige luxe. Geen twijfel mogelijk, dus op 29 december 2004 werd ik 11,5 uur geopereerd en werd de wervel waar de tumor omheen gegroeid was verwijderd en werd er een kunstwervel geplaatst. Ik heb 2 titanium staven met een kruis dat me bij elkaar houdt. Daarna kreeg ik 35 bestralingen. Het kostte me een jaar om te herstellen.
In 2011 kwam het weer terug en had ik weer een kleine operatie en een klein stukje bestraling. Dit was een makkie vergeleken met de eerste operatie.
In 2013 kreeg ik een chordoom tumor die aan mijn zij begon te groeien. Ze verwijderden het en plaatsten een gaasje.
Nu, in 2014, heb ik nog 3 kleine plekjes in mijn rug, dus ze maken zich klaar om me in dat gebied te bestralen. Het is zo dicht bij mijn wervelkolom en zenuwen dat ze extra voorzichtig moeten zijn om die niet te beschadigen met de bestraling.
Ik was houtbewerker van beroep en moest dat opgeven vanwege een gewichtsbeperking van 30 pond voor de rest van mijn leven. Ik kan echter nog steeds kleine en lichte dingen met hout doen en dat geeft me veel plezier. Ik geloof dat een goede kijk op het leven hebben en jezelf bezig houden 3/4 van de strijd is. Ik heb geweldige artsen en geloof in een veel hogere macht door God en veel gebeden om ons door deze beproeving in ons leven heen te helpen. Nu heb ik een kleindochter en dat zorgt ervoor dat ik nog harder wil vechten zodat ik er voor haar kan zijn als ze opgroeit.