Nieuwe vooruitgang in de richting van een gepersonaliseerde behandeling van chordomen

Boodschap voor patiënten

Onderzoekers hebben twee moleculaire subtypes van chordomen geïdentificeerd die geassocieerd worden met verschillende prognoses. Zij vonden ook dat de subtypes kunnen worden opgespoord via bloedmonsters, wat suggereert dat op een dag de diagnose en prognose van chordomen kan worden bepaald zonder biopsie of operatie. Er wordt nog gewerkt aan het bevestigen en uitbouwen van deze bevindingen voordat ze kunnen worden gebruikt om de behandeling in de kliniek te sturen. Als u of iemand die u liefheeft de diagnose chordoom heeft gekregen en vragen heeft over wat recente onderzoeksresultaten zoals deze voor u kunnen betekenen, kunnen onze Patient Navigators u helpen.

Chordoom patiënten die standaard behandelingen krijgen zoals bestraling en chirurgie ervaren een breed scala aan uitkomsten; sommigen krijgen relatief snel te maken met recidief en metastase, terwijl anderen tientallen jaren vrij van deze ziekte leven. Wetenschappers werken aan een beter begrip van de biologische factoren die bijdragen aan deze uiteenlopende uitkomsten, zodat een standaardbehandeling kan worden vervangen door meer gepersonaliseerde strategieën.

Een onderzoeksteam van de Universiteit van Toronto heeft onlangs belangrijke vooruitgang geboekt in de richting van dit doel. Met steun van de Chordoma Foundation en de Canadian Cancer Society gebruikten Gelareh Zadeh, MD, PhD met promovendus Jeffrey Zuccato, MD encollega's geavanceerde technieken om het epigenetische landschap van een groot cohort chordoom tumormonsters systematisch in kaart te brengen. (Epigenetica verwijst naar verschillende modificaties in het DNA die beïnvloeden welke genen worden in- en uitgeschakeld. Bepaalde epigenetische veranderingen kunnen de ontwikkeling van kanker veroorzaken of het gedrag van kankercellen beïnvloeden).

De analyse bracht twee verschillende epigenetische signaturen in chordomen aan het licht, die overeenkomen met verschillende onderliggende biologie en verschillende prognoses voor patiënten: een "immuungeïnfiltreerd" subtype, gekenmerkt door een overvloed aan immuuncellen zoals neutrofielen en B-lymfocyten, en een "cellulair" subtype, gekenmerkt door een relatief hoge cellulariteit van de tumor (de hoeveelheid tumorcellen binnen een tumor). De mediane overleving was 6 jaar bij het immuungeïnfiltreerde subtype, vergeleken met ongeveer 17 jaar bij het cellulaire subtype.

In sommige gevallen hadden de onderzoekers toegang tot bloedmonsters die bij elke tumor pasten. Met behulp van machine-learning algoritmen konden zij in het plasma van deze bloedmonsters onderscheid maken tussen de twee subtypen. Dit is een mogelijke stap naar een niet-invasieve diagnose van chordomen en de mogelijkheid om de prognose te bepalen.

Uiteindelijk zouden de bevindingen kunnen bijdragen tot therapeutische strategieën voor patiënten wier tumoren een signatuur hebben die wijst op een agressievere ziekte, en kunnen leiden tot een gepersonaliseerde behandeling. Als bijvoorbeeld kan worden bevestigd dat een patiënt een agressiever subtype chordoom heeft, kan zijn chirurg een grotere resectie van de tumor uitvoeren; omgekeerd kan een patiënt met een betere prognose een "overbehandeling" en onnodige bijwerkingen vermijden.

De bevindingen werden gepubliceerd in Neuro-Oncology. Wij zijn dankbaar voor onze samenwerking met de Canadian Cancer Society, die dit werk mogelijk heeft gemaakt, en voor de toegewijde fondsenwerving en vrijgevigheid van de Canadese leden van onze Raad van Bestuur, Steven Golick en Ed Les.

Volgende stappen

Voordat deze nieuwe bevindingen kunnen worden vertaald naar de patiëntenzorg, moeten zij worden bevestigd in een groter aantal patiëntenmonsters en andere laboratoria; twee andere door de Stichting gesteunde teams zijn daar al mee bezig. Bovendien bieden recente publicaties van andere groepen aanvullende vooruitgang in de richting van niet-invasieve detectie van chordomen en de identificatie van biomarkers die als leidraad kunnen dienen voor behandelingsstrategieën. Samen vormen deze projecten een gecoördineerde aanpak voor betere, meer gepersonaliseerde zorg voor chordoom patiënten.

Ondertussen is Dr. Zadeh onlangs een partnerschap aangegaan met een andere onderzoeker van de Universiteit van Toronto, Thomas Kislinger, PhD, een van 's werelds toonaangevende deskundigen op het gebied van kankerproteomica (de studie van eiwitten in cellen en hoe ze functioneren). Door samen te werken om epigenomische en proteomische gegevens te overlappen, verwachten zij aanvullende, meer granulaire chordoom subtypes te ontdekken. Ook willen zij eiwitten ontdekken op het oppervlak van chordoomcellen die als doelwit kunnen dienen voor nieuwe behandelingen - zoals systeemtherapie die zich selectief richt op tumorcellen, en verschillende soorten Immunotherapie. Uiteindelijk is hun doel om deze nieuwe behandelmethoden - die zeer effectief blijken te zijn tegen veel andere vormen van kanker - ook in te zetten voor chordoom patiënten.